Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.

Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Duo Reges: constructio interrete. Cur id non ita fit? Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.

• Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur?
• Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem?
• Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis.
• Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.
• Proclivi currit oratio.

Corporis autem voluptas si etiam praeterita delectat, non intellego, cur Aristoteles Sardanapalli epigramma tantopere derideat, in quo ille rex Syriae glorietur se omnis secum libidinum voluptates abstulisse.

Bork

Aliud est enim poëtarum more verba fundere, aliud ea, quae dicas, ratione et arte distinguere.

Praeteritis, inquit, gaudeo.

Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.

Quo modo?

Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.

Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.

Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quippe: habes enim a rhetoribus; Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Verum hoc idem saepe faciamus.

1. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere.
2. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?
3. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?

Quae cum dixisset, finem ille.

Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.